Кој го остава манастирот „Свети Ѓорѓи“ во село Курбиново на забот на времето?

Ново ветување дека манастирот „Св. Ѓорѓи“ во преспанското село Курбиново ќе се реставрира. Но едно исто такво беше дадено во 2016 година, ама за жал, манастирот е оставен на забор на времето. Сликата на манастирот кога и да решите да го посетите е иста: запуштен е, околу него има скелиња , поставени на почетокот на т.н. реставрација, ама толку. Домакинот Митко Ристевски од Курбиново чија фамилија четири децении се грижи за ова светилиште, е разочаран поради инертноста на институциите кои го препуштиле манстирот на забот на времето.

-Останавме само ние да се грижиме за овој историски споменик, бидејќи најверојатно почнаа црквата и државата да креваат раце од овој манстир, што за жал, е еден од најскапите и најзначајните културни споменици, не само во Македонија, туку пошироко во Европа и светот. Меѓутоа, за жал, тоа е тоа и времето на транзицијата многу треа, а овој манстир е оставен на милост и немилост веќе седум години, стиснат меѓу 120 столбови од внатре и од надвор, да опстојува. Нека простат сите, меѓутоа манстирот опстојувал пшовеќе од 800 години, ќе опстојува и понатаму. Сепак, честа на луѓето кои треба да се грижат за него е на многу ниско ниво , раскажува Ристовски, за ТВ Алфа.

Националната установа Завод и музеј –Битола која е надлежна за реставрацијата, објаснува дека сега се средувала техничката документација за заштита и конзрваторско- реставртаорски работи.

-Процесот на изработна на проектната документација и проектот за конзервација во оваа фаза се однесува на ерхитектурата воопшто не е запрен и се работи интензивно , особено оваа 2019 година. Можам да кажам дека наскоро ќе бид еепилогот. Значи , проектот е во завршна фаза и до крајот на годината или почетокот на наредната година, ќе се завршат сите административни процедури и нареднат година да се почне со работа на терен, Мери Ѓоргиевска, директор на Завод и музеј- Битола.

“Свети Ѓорги “ е вгнезден во утробите на Баба планина на 1. 100 метри надморска висина. Последниве пет децени, откако започна неговата вистинска валоризација со значењето и вонвременската уметност на фраскоживописот изработен на крајот од 12. век, се нарекува светски бисер на средновековната византиска уметност и наше неизмерно културно богатство.